Σουριάδα

Μια..»σάτιρα πολιτική κι ελαφρώς αναρχική» αποφάσισε ν’ ανεβάσει για το καλοκαίρι του 2006 το Ιωνικό Θέατρο. Με τεράστια πια πείρα στα έργα του Γιώργου Σουρή, ο θίασος επέλεξε και παρουσιάζει τα έργα του : «Δεν έχει τα προσόντα» , «Η περιφέρεια», «Η επιδημία», «Ο αποχαιρετισμός» καθώς και τρεις παρλάτες με τον Φασουλή και τον Περικλέτο.

« Οι Έλληνες Ποιητές του 20ου αιώνα»

Με την εκδήλωση αυτή, που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1996 και τελείωσε τον Μαϊο του 1997, το ΙΩΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ πρωτοστατεί και συμβάλει αποφασιστικά στη δημιουργία της Φιλολογικής Λέσχης Κορυδαλλού. Επτά λογοτεχνικές βραδιές με θέμα τους σύγχρονους Έλληνες Ποιητές: ΑΓΡΑΣ , ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ , ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ , ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ , ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ, ΡΙΤΣΟΣ , ΣΕΦΕΡΗΣ , ΕΛΥΤΗΣ , ΠΟΡΦΥΡΑΣ, ΟΥΡΑΝΗΣ,

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

του Αντώνη Παπαδόπουλου    Σ’ ένα ελληνικό προξενικό γραφείο κάπου στο εξωτερικό, δουλεύουν η Βέρα, η Βίρνα κι ο φρουρός Θανάσης.  Τρεις συμπληρωματικοί χαρακτήρες του παζλ που λέγεται «νεο-έλληνας». Μαζί τους, η αλβανίδα καθαρίστρια Ελπινίκη, ο «περίεργος» πρόξενος, η νεόπλουτη Κλαίρη, μια τρελαμένη χήρα που δεν ξέρει πώς να νικήσει τη γραφειοκρατία και να στείλει

Η ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ

  του Αντώνη Παπαδόπουλου    Στο σπίτι ενός πολιτικού εξελίσσεται   ένα διπλό έγκλημα.  Δέκα χρόνια μετά, στο ίδιο σπίτι, επιστρέφουν όλα τα μέλη της οικογένειας, ψάχνοντας να βρουν ο καθένας τη δική του αλήθεια. Η επίμονη βροχή, μια γυναίκα – αράχνη, ο ανυπολόγιστος εχθρός του εγκληματία (οι τύψεις), οδηγούν στην αποκάλυψη της τρομακτικής αλήθειας. Το

ΑΓΝΟΔΙΚΗ – AGNODICE

της Maura Del Serra  Η ιστορία της πρώτης γυναίκας που κατάφερε να αλλάξει τον νόμο που απαγόρευε στις γυναίκες να εξασκήσουν ελεύθερα το ιατρικό επάγγελμα.   Πέρασμα από τον 3ο αιώνα π.Χ στις μέρες μας με στάσεις στη Βενετία της   Commedia, στο 1821, στην εποχή που δίκαζαν τις μάγισσες, στην αντίσταση του 40 και στο σημερινό

ΣΙΠΥΛΙΝΑ

του Αντώνη Παπαδόπουλου  ΣΙΠΥΛΙΝΑ, άγαλμα της Νιόβης που βρέθηκε στο όρος Σίπυλο της Μικράς Ασίας, δίπλα στη πόλη Μαγνησία, στις αρχές του 20ου αιώνα.  Οι κάτοικοι της πόλης αποκαλούσαν έτσι το άγαλμα, χαϊδευτικά.  Η τύχη του χάνεται μέσα στις φωτιές του 22. Ο μονόλογος μιας γυναίκας, που πολλά χρόνια μετά, ξαναγυρνά στη γενέθλια πόλη της