Τα μονόπρακτα παρουσιάστηκαν από το Ιωνικό Θέατρο σε ενιαία παράσταση στο Γκαράζ του Πνευματικού Κέντρου Κορυδαλλού τον χειμώνα του 2015.
΄
Το σπίτι : Ένα τραπέζι, μια τουαλέτα, ένα κρεβάτι, ένας καναπές
Στο τραπέζι τρώμε (όλο πιο γρήγορα, όλο πιο βιαστικά και αφηρημένα).
Στη τουαλέτα –εκτός των άλλων- σκεφτόμαστε (σπάνια πια, αφού το κινητό μας, χτυπάει συνέχεια).
Στο κρεβάτι ξεκουραζόμαστε, κάνουμε σεξ, κοιμόμαστε. Έχει κανείς καμιά αντίρρηση πως και τα τρία αυτά πράγματα γίνονται όλο και πιο αγχωτικά και δύσκολα;
Στον καναπέ ; Στον καναπέ θα πρεπε να καθόμαστε για τους ωραίους κοινωνικούς μας λόγους : Με φίλους, με εραστές, για ξεκούραση, για να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να έρθουμε κοντά με τους αγαπημένους, να δούμε τηλεόραση…. Να δούμε λίγο τηλεόραση ! Όχι πολύ !…. Όταν το τραπέζι, η τουαλέτα και το κρεβάτι έχουν παραγκωνιστεί μέσα στο σπίτι μας από ένα καναπέ, τότε υπάρχει θέμα. Κι αν αυτό το θέμα υπάρχει και στα διπλανά σπίτια, τότε από θέμα γίνεται πρόβλημα… Κι αν συμβαίνει σ’ όλα σχεδόν τα σπίτια της πόλης, τότε το πρόβλημα γίνεται ανίατη αρρώστια. Και τι να πεις του γιατρού; «Γιατρέ μου δεν μπορώ να ξεκολλήσω από τον καναπέ;»
Αυτό θα ‘ναι ψέμα, αφού ο καναπές δεν είναι ένα έπιπλο, αλλά ένας τρόπος ζωής…
Το «Σούρουπο παντού», είναι το πρώτο θεατρικό μου έργο. Το έγραψα με άλλη μορφή το 1975. 17 χρονών. Το ανέβασα με το Ιωνικό Θέατρο το 2001 στον Κορυδαλλό
Το «Καναρίνι» γράφτηκε το 2003. Το ανέβασα με τη θεατρική Ομάδα ΕΦΕΣΟΣ το 2013.
Το «Τι ώρα είναι;» το έγραψα το 2014 και όπως και οι μονόλογοι και η μικρή σκηνή που περιέχονται σ’ αυτό το βιβλίο.
Kαι οι μονόλογοι «Στο κατάστημα επίπλων», «Στον Τραπεζίτη», «Στο skype», «Στον ψυχολόγο» κρύβουν κάποιες πικρές αλήθειες, όπως η αφραγκία λόγω Κρίσης, η ιντερνετική απομόνωση, το στρουθοκαμηλίζειν, που χαρακτηρίζει πολλούς, απίστευτα πολλούς από εμάς.
Τα κείμενα σε ebook εδώ : https://gum.co/mrpDDi
Αντώνης Παπαδόπουλος
Ιωνικό Θέατρο 