του Γιάννη Ρίτσου
Μινιμαλιστική παρουσίαση του θεατρικού μονόλογου του μεγάλου Ποιητή, με φως κεριών , χωρίς σκηνικό παρά μόνο ένα τοίχο και την τελική σταύρωση της ηρωίδας , που γερνά και πεθαίνει απότομα σαν τον Ντόριαν Γκρέϋ.
Με την Μαρία Αμερικάνου
σε σκηνοθεσία Αντώνη Παπαδόπουλου
και μουσική Γιώργου Κομνά
Πρώτη παρουσίαση : Από τη Θεατρική Λέσχη του Ιωνικού Θεάτρου στη Νίκαια το 2003
Advertisements
Μια σκέψη σχετικά μέ το “ΕΛΕΝΗ”